If there hadn’t been passport control and another language I wouldn’t have known that I was not in Montenegro. Photographs that I “chase“ in Bijelo Polje, Podgorica, or Bar I can see in Shkodra, Tirana, or Durres when walking. But the light is a bit yellower, a little lower, and slightly sharper. Or it just seems to me.
There is no color that you cannot see on the facades, streets, and people. Albania is a country of all colors, all ways of transport, and beautiful, hospitable, and pleasant young people. Mostly my focus was on them, from the mountain range Prokletije to beaches on the Adriatic coast. In another context, Mohsin Hamid, a Pakistani writer once said “The lines of national borders on maps are artificial constructs, as unnatural to us as they are to birds flying overhead. Our first impulse is to ignore them.’’
Using this analogy, If you ignore prejudice about Albanians and Albania, created for generations in Montenegro, you will see the light, colors, and neighbors (especially female neighbors).
Photography is a communication medium. I believe that in order to make a beautiful photography you have to interact with the environment and communicate with people. In ten days I tried to communicate and there are photos, “A Look at My Neighbor“.
Photography & Text by Stefan Vukićević
This photo serie was realized during project/residency ”Regard Sur Mon Moisin”. Six young photographers had to explore their designated country during 11 days (plus round trip).
Në qoftë se nuk do kishte pikë kufitare dhe një gjuhë tjetër, s’do e kuptoja dot që nuk ndodhesha në Mal të Zi. Fotografitë që unë “skalis” në Bijole Polje, Podgoricë apo Bari, mund t’i shoh gjithashtu tek eci në Shkodër, Tirana apo Durrës. Por drita është pak më e verdhë, pakëz më e ulët dhe më e mprehtë. Ose thjeshtë ashtu më dukej mua.
Nuk ka ngjyrë që s’mund ta gjesh nëpër fasada, në rrugë dhe në njerëz. Shqipëria është një vend i të gjitha ngjyrave, të gjitha mënyrat e transportit, të rinj të bukur dhe mikpritës. Më së shumti isha i fokusuar, nga vargmali Bjeshkët e Nëmuna (Prokletije) te plazhet e bregdetit të Adriatikut. Në një kontekst tjetër, Mohsin Hamid, një shkrimtar pakistanez tha “Vijat e kufijve kombëtar në harta janë konstrukte artificiale të panatyrshme për ne ashtu siç janë për zogjtë që fluturojnë lart. Reagimi jonë i parë është t’i injorojmë ato.” Duke përdorur këtë anologji, nëse injoron paragjykimin për shqiptarët dhe Shqipërinë, që janë krijuar ndër breza në Mal të Zi, do të shohësh atë dritë, ngjyrat dhe fqinjët (veçanërisht fqinjën femër).
Fotografia është një media komunikuese ku besoj që për të realizuar një fotografi të bukur duhet të ndërveprosh me ambjentin përreth dhe të bisedosh me njerëzit. Në dhjetë ditë u përpoqa të komunikoja me ta dhe si rezultat kemi fotot, “Një vështrim në fqinjin tim”.
Fotografia dhe teksti nga Stefan Vukićević
Përkthimi në shqip nga Bib Frrokaj
P.S. Kjo seri fotografish janë realizuar përgjatë një projekti/artist në rezidencë “Regard Sur Mon Moisin” ku gjashtë fotografë të rinj duhej të eksploronin vendet e përcaktuara përgjatë një udhëtimi 11 ditor.
Da nije bilo pasoške kontrole i drugačijeg jezika ne bih znao da nisam u Crnoj Gori. Slike koje „jurim“ u Bijelom Polju, Podgorici ili Baru vidim i dok šetam Skadrom, Tiranom ili Dračom. Samo je svjetlo malo žuće, malo niže i malo oštrije. Ili mi se samo tako čini.
Ali zato ne postoji boja koje nema na fasadama, ulicama i ljudima. Albanija je zemlja svih boja, svih oblika transporta i lijepih, gostoljubivih i prijatnih mladih ljudi. Njima sam se uglavnom i bavio, od vijenca Prokletija do plaža na Jadranskom moru.
Pakistanski pisac Mohsin Hamid je u nekom drugom kontekstu rekao da su „…Linije državnih granica vještačke tvorevine, neprirodne i nama kao što su neprirodne pticama koje lete iznad njih. Naš prvi impuls je da ih ignorišemo“. Ako ovom analogijom ignorišete predrasude o Albancima ili Albaniji, koje su stvarane generacijama u Crnoj Gori onda vidite sve to svijetlo, boje i komšije (posebno komšinice).
Fotografija je komunikacioni medij, vjerujem da nije moguće napravit lijepu sliku bez interakcije sa okruženjem i komunikacije sa ljudima. Pokušao sam da u deset dana iskomuniciram sa deset fotografija koje predstavljaju „Pogled na mog susjeda“.
Fotografije & Text – Stefan Vukićević
Ova serija fotografija je realizovana tokom projekta / rezidencije ”Upoznaj svog suseda”. Šest mladih fotografa je poslato da istraže dodeljenu zemlju tokom 11 dana.